Znieczulenie śródkostne

t1

Znieczulenie śródkostne (zębowo-wyrostkowy dostęp kostny)

Uwarunkowania anatomiczne

Znieczulenie śródkostne znajduje zastosowanie u  osób o niewykształconej całkowicie blaszce zbitej (dzieci) lub u których następuje fizjologiczny zanik blaszki zbitej (osoby dojrzałe).

Ograniczony obszar znieczulania

Zaletą tego znieczulenia jest ograniczenie obszaru znieczulenia wyłącznie do zęba i tkanek miękkich wokół zęba. Policzki, wargi czy język nie są znieczulone, co znacznie poprawia komfort pacjenta bezpośrednio po zabiegu.

Stosowane jako znieczulenie podstawowe

Może być stosowane jako znieczulenie podstawowe wykonywane zamiast znieczulenia przewodowego wówczas, gdy chcemy znieczulić tylko jeden ząb.

Bezbolesny i nieurazowy dostęp do kości

Dostęp igły do kości jest uzyskiwany poprzez nakłucie brodawki, deponowanie środka znieczulającego odbywa w obszarze kości gąbczastej gdzie absorpcja anestetyku odbywa się poprzez kanaliki w kości. Kość nie jest nawiercana.

Fizjologiczne tempo aplikacji środka znieczulającego sprawia,  że dla pacjenta moment ostatecznego deponowania jest prawie nieodczuwalny. Ponadto pasaż igły  w tkankach jest bezbolesny dzięki ścieżce anemizacji.